In de opleiding Het Nieuwe Familiepstellen leer je op een diepere manier systemisch te kijken, waar te nemen, te voelen, te benoemen wat er WERKELIJK is. En dat doe je door werkelijk in de stilte te gaan en de vraagsteller volledig oordeelvrij te nemen in je hart, je ziet haar of hem als de wonderbare kracht van de manifestatie van alle zijn. Bij het systemisch kijken, kijk je heel wijd en diep. Zo ben je als begeleider open en erbij voor de hele prille pre- en prenatale geschiedenis, de geschiedenis uit het familiesysteem, de culturele geschiedenis bij het afstemmen op zij/hij die met een vraag komt. Jouw luisteren en invoelen is volledig met je hart verbonden en daardoor zie jij de vraagsteller in haar/zijn compleetheid. Zij/hij is gezien in haar/zijn volle waarde en waardigheid en dat het nodig en zinvol is om zo te zijn zoals zij/hij is. Alhoewel dat zij zichzelf nog niet die erkenning kunnen geven.
Door er concrete, doorvoelde en in alle eenvoud woorden aan te geven waarbij zij/hij erkend wordt en ook al wie bij hun horen in het grotere geheel erkend worden, start er een helingsproces. Hun story is volledig juist en zinvol, en niets is juist of verkeerd.
Tijdens de opstelling, en dat leer je ook in de opleiding, gebruik ik soms korte uitspraken, dat kan een woord zijn of een korte zin.
Niet altijd is dat het geval, soms verloopt de gehele opstelling in stilte en is die stilte juist het herstellende en verbindende wat zich manifesteert.
Wat wil ik hier duidelijk maken? Je bent met je hele zijn aanwezig als begeleider en je neemt de vraagsteller in haar/zijn hele zijn waar. Je komt daarbij in een andere staat van liefde die wij niet gewoon in intermenselijke relaties kennen. Deze liefde brengt ons de juiste woorden, de juiste houding, het juiste aanvoelen wat op dat moment nodig is. Het is een dienende liefde.
Geef een reactie